با رخصت ازصاحب طبع امام حی و حجة مطلق برای اولین بار یک دوبیتی از زبان خودم
را به صورت رسمی در وبلاگ میگذارم و از ساحت بلند شعر آیینی عذر میخواهم که به
خود اجازه چنین جسارتی را داده ام ولی آز آنجا که دیر زمانی بود حضرتش اجازه تکلم
در احوال وتغزل در اوصاف آن پاکان روزگار را نداده است گفتم شاید علت بخل حقیر در ارائه
اشعار که امانتی بر لسان شاعراست باشد
چرا که به قول سید شهیدان اهل قلم آقا مرتضی آوینی شاعر از محارم راز است زبان در
عالم ملک دارد و گوش در عالم ملکوت
رشحه ای از حضور می آید
بوی عطر ظهور می آید
بلبلان با خود این سخن گویند
تک سواری زدور می آید
