از کودکی از عشق تو دلشاد هستم
من دوره گرد صحن گوهر شاد هستم
صحن نو و کهنه مرا در یاد دارند
من از قدیم خویش خانه زاد هستم
میخانه من کنج سقاخانه توست
وقتی خراب این می ام آباد هستم
صد شکر دل را مرغ گنبد آفریدند
ما را اسیر شاه مشهد آفریدند
وقتی هوای چشم من رنگ غزل بود
خواب رواق دلنوازت در بغل بود
فرخنده روزیکه دلم را صید کردی
قبل از طلوع صادق صبح ازل بود
اری هزاران سال قبل از خلقت عشق
آهوی سرگردان تو ضرب المثل بود
من آهوئی در دام زلف تو اسیرم
ای کاش در حال طواف تو بمیرم
